Szejch obraził kelnera po arabsku, myśląc, że dziewczyna nic nie zrozu

W holu zapadła cisza. Śmiech gości ucichł, a twarz szejka zastygła w zdumieniu. Jego głośny śmiech ustąpił miejsca bolesnej ciszy.

Przez następną godzinę jedli w całkowitej ciszy. Nikt nie odważył się żartować ani głośno mówić; słowa kelnera unosiły się w powietrzu, przypominając im, co zostało powiedziane.

Po zakończeniu posiłku szejk zostawił na stole hojny napiwek. Ale na tym nie poprzestał: wstał, obszedł stół dookoła i sam podszedł do kelnera.

„Przepraszam” – powiedział cicho. „Zapomniałem o swoim człowieczeństwie w tym luksusie. Jak tak dobrze nauczyłeś się arabskiego?”

Kelner nieśmiało wyjaśnił, że jego ojczym był uczonym ze Wschodu, który wychował go w szacunku do języka i kultury.

Szejk zastanowił się przez chwilę, przyjrzał mu się uważniej i powiedział:

„Takiego talentu nie powinno się marnować na talerzach. Jeśli chcesz, zapraszam cię do pracy jako tłumacz”.

To był początek nowego rozdziału w jego życiu, takiego, którego nie śmiał sobie nawet wyobrazić.