Dałem mu to, co miałem. Historie, których opowiadanie powoli mnie nudziło. Opowiedziałem mu o jego okropnych żartach taty, które sprawiły, że przewracałem oczami. Zdjęcia jego uśmiechu z dzieciństwa. Wspomnienie tego, jak śpiewał w samochodzie, zawsze fałszując.
Przyjęła je, ale wyczułem pustkę w jej oczach.
Przez długi czas to wystarczało. Aż w końcu przestało.
Zdarzyło się to w zwykły wtorkowy wieczór. Szedłem korytarzem, gdy usłyszałem głos Susie. Był niski.
„Dobrze… ja też za tobą tęsknię, tato.”
Moje ciało zamarzło.
Tato. Tato?!
Nastolatka rozmawiająca przez telefon | Źródło: Midjourney
ciąg dalszy na następnej stronie Oparłem się ręką o ścianę, żeby się uspokoić. Susie odwróciła się, zobaczyła mnie i rozłączyła się tak szybko, że słuchawka opadła z powrotem na widełki.
„Z kim rozmawiałeś?” – zapytałem ostrożnie.
Nie chciała spojrzeć mi w oczy.
„Zły numer” – powiedziała, po czym pobiegła na górę.
18-letnia dziewczyna wchodząca po schodach | Źródło: Midjourney
18-letnia dziewczyna wchodząca po schodach | Źródło: Midjourney
Stałem tam przez długi czas, moje serce waliło, a umysł pracował na najwyższych obrotach.
Zły numer? Nie.Tej nocy, kiedy już poszła spać, zrobiłem coś, czego nigdy wcześniej nie robiłem. Szperałem.
Dostęp do rejestru połączeń stacjonarnych nie był trudny. Właśnie tam się pojawił. Numer, którego nie rozpoznałem.
Kobieta stojąca w salonie | Źródło: Midjourney
Długo na to patrzyłem zanim to ułożyłem.
Dzwonki rozbrzmiały echem w ciszy. Prawie się rozłączyłem. Mój kciuk zawisł nad przyciskiem. Pomyślałem, że to szaleństwo.
A potem oddech.
Telefon stacjonarny na stole | Źródło: Midjourney
Telefon stacjonarny na stole | Źródło: Midjourney
Delikatny. Męski. Znajomy.
„Susie” – szepcze głos. „Zaczynałem już myśleć, że dziś już nie zadzwonisz”.
Nie mogłam już oddychać.
„Kto to jest?” – zapytałem, chociaż w głębi duszy już to wiedziałem.
Zapadła cisza. Gęsta i rozważna.
Mężczyzna siedzący na sofie | Źródło: Midjourney
Mężczyzna siedzący na sofie | Źródło: Midjourney
Jedno kliknięcie.
Następny
