Wziąłem głęboki oddech, otworzyłem drzwi i prawie upuściłem tacę!
Adam.
Był moim najlepszym przyjacielem od czasów studiów. Był moim drużbą, kumplem od wędkowania i „wujkiem Adamem” mojej córki.
„Hej… stary. Wow, nie wiedziałem, że będziesz w domu. Co za… co za niespodzianka!”
„Danny?!” powiedziała. „Kim ty jesteś?”
Otworzyłem drzwi szerzej i uśmiechnąłem się.
„Wejdź, kolego! Mój najlepszy przyjacielu! Właśnie mieliśmy jeść.”
Jego twarz była wyczerpana. Jess wyglądała, jakby miała zaraz zemdleć. Odsunąłem się, wskazując na stół jak prezenter teleturnieju.
„Obiad jest gorący. Nie chcę, żeby wystygł.”
Poszli za mną.
„Mówiłam mu, że będzie fajnie!” mruknęła, nakładając ziemniaki na talerz, jakby były święta Bożego Narodzenia.
Adam usiadł sztywno, wyraźnie spocony. Jess unikała mojego wzroku, siadając.
„No więc” – zacząłem, siadając naprzeciwko niego. „Dawno mnie nie było. Byłeś zajęty?”
„Tak” – powiedział. „W pracy jest strasznie”.
„Jasne. Ale nie za bardzo, żeby nas odwiedzić, co?”
„Co to znaczy?” zapytał Adam.
„Och, nic. Słyszałem tylko, że byłeś tu kiedyś. Przyniosłem czekoladki. Zjadłem kilka obiadów. Trochę się zintegrowałem.”
Jess wskoczyła za szybko.
„Wpadł tylko raz czy dwa. Lily uwielbia gości. Wiesz, jaka ona jest.”
„Tylko raz czy dwa?” – zapytałem.
„Może… trzy razy” – krzyknął. „To nic wielkiego”.
„No dobrze, dobrze. Nic wielkiego. Po prostu facet wpadł odwiedzić córkę.”
Powietrze stężało. Widelec Jess zamarł w połowie drogi do ust. Adam odstawił wino drżącą ręką.
„O-o czym ty mówisz?” mruknęła Jess.
Zwróciłem się do Lily.
Hej, kochanie, kim jest Adam?
Powiedziała.
„On jest moim prawdziwym tatą!”
Potem zapadła całkowita cisza.
„Mieliśmy ci powiedzieć” – rzekł szybko. „W końcu”.
„Nigdy nie czułam, że to właściwy moment” – dodała Jess.
Oparłem się o oparcie, wciąż spokojny, zbyt spokojny.
Następny
