Najważniejszy jest nie sam ogień, ale intencja i szacunek, jakie niesie ze sobą gest. Ta chwila pozostaje bowiem głęboko symboliczna, przesiąknięta miłością i kontemplacją.
A co jeśli dana osoba nie życzy sobie kremacji?
Pytanie jest delikatne. Niektóre tradycje wierzą, że życzenia zmarłego muszą być uszanowane, aby jego dusza mogła spokojnie odejść. Jeśli dana osoba wyraziła obawy lub sprzeciw wobec kremacji, mogło to wywołać symboliczne poruszenie. Dlatego tak ważne jest omawianie tych wyborów za życia zmarłego, aby bliscy mogli działać zgodnie z jego wolą.Pocieszające znaki
Wiele osób twierdzi, że odczuwa troskliwą obecność po kremacji bliskiej osoby: kojący sen, niespodziewany motyl, delikatny powiew wiatru podczas rozsypywania prochów. Niezależnie od tego, czy są to zbiegi okoliczności, czy symboliczne znaki, te chwile często przynoszą cenne pocieszenie, łącząc żyjących z tymi, którzy odeszli.
A potem… co dzieje się z duszą?
Każda tradycja oferuje swoją odpowiedź:
Dla chrześcijan dusza dociera do zaświatów zgodnie z życiem, jakie prowadziła.
Dla buddystów jest to kontynuacja cyklu reinkarnacji.
W przypadku innych nurtów rozwija się na innych poziomach, ciągle się uczy lub czuwa nad życiem.
Wszystkie te wizje sprowadzają się do jednego: dusza podąża swoją drogą swobodnie, a kremacja nie stanowi przeszkody w tej wędrówce.
Ciało jest tymczasowym domem. Dusza kontynuuje swoją podróż. Ogień jej nie zatrzymuje, lecz towarzyszy jej w drodze. Dlatego wybór kremacji dla siebie lub bliskiej osoby w żaden sposób nie uniemożliwia kontynuowania podróży tego, co w nas najcenniejsze.
